یک قناسه چی ایرانی که به زبان عربی مسلط بود، اشک عراقی ها را در آورده بود و با سلاح دوربین دار مخصوصش، چند ده متری خط عراقی ها کمین کرده بود و شده بود عذاب عراقی ها، چه می کرد!
با راول بلند شد و فریاد زد: »ماجد کیه؟« یکی از عراقی ها که اسمش ماجد بود، سرش را از پس خاکریز آورد بالا و گفت :»منم«!
ماجد کله پا شد و قل خورد آمد پای خاکریز و قبض جناب عزراییل را امضا کرد! دفعه بعد قناسه چی فریاد زد: »یاسر کجایی« و یاسر هم به دست بوسی مالک دوزخ شتافت!
چند بار این کار را کرد؛ تا این که به رگ غیرت یکی از عراقی ها به نام جاسم برخورد. او فکری کرد و بعد با خوشحالی بشکن زد و سلاح دوربین داری پیدا کرد پرید رو خاکریز و فریاد زد: »حسین اسم کیه«؟ و نشانه رفت؛ اما چند لحظه ای صبر کرد و خبری نشد. با دل خوری از خاکریز سر خورد پایین. یک هو صدایی از سوی قناسه چی ایرانی بلند شد: »کی با حسین کار داشت«؟ جاسم با خوشحالی، هول و ولا کنان رفت بالای خاکریز و گفت: »من«!
ترق!
جاسم با یک خال هندی بین دو ابرو، خودش را در آن دنیا دید!
نویسنده داوود امیریان